Proloog
Geesje pufte neer op een steen. De hele dag was ze bezig geweest met alles netjes en schoon te maken. En elke keer als ze dacht dat ze klaar was, gaf haar moeder haar wel weer een nieuw klusje. Of ze merkte op dat het opnieuw moest. Opmerkingen maken durfde ze niet. Ze wilde haar moeder ook niet tot last zijn. Die had al genoeg te verduren, met haar hoofdpijnen en slecht slapen door de vele nachtmerries. Geesje had wel eens geprobeerd ernaar te vragen, maar dan bleef het erg stil. Het moest dan wel heel erg zijn, dacht Geesje. Hopelijk zou zij nooit meemaken wat haar moeder had meegemaakt. Maar het geluid van geweren en kanonnen in de verte deden anders vermoeden.
De kikker en de reiger
Saartje zat aan het water. Verlangend keek ze uit over het water. Vol kroos, dat wel. Maar als kikker wil je nou eenmaal graag zwemmen. Dan maar door het groen heen, dacht ze. Maar ze bleef aan de waterkant zitten.
Af en toe keek ze omhoog. Ja, daar zat hij nog. Die grote reiger. Hij kwam op haar groot en gevaarlijk over. Ze zat in spanning. En terecht toch? Want met een hap kon haar leven heel ergens anders naar leiden dan naar het frisse water. De spanning in haar lijfje groeide.
Ze keek voor zich uit naar de andere kikkers. Vrolijk kwakend en rondzwemmend. Ze wilde zo graag met hen meedoen! Zou ze dan toch …?
Langzaam en stilletjes probeerde ze weg te lopen, zover kikkers dat kunnen. Terug naar huis. Haar moeder had vast nog wel een klusje voor haar. Eigenlijk wilde ze liever iets anders doen, maar haar moeder had het al zo zwaar. En haar moeder was zo blij als ze hielp! En zwemmen? Dat zou ze toch niet doen.
De volgende dag liep ze weer naar de waterkant en keek uit naar de waterlelie in het midden van het water. Die had ze gisteren nog niet gezien! En wat was de lelie mooi! Zo zat ze een tijdje te genieten van de waterlelie. Stilletjes bedacht ze: als de reiger er nu niet is, dan kan ik het water in! Dan kan ik die grote sprong maken!
Ze keek omhoog. De reiger was er niet. Maar de angst om wat kon gebeuren verstarde haar. Ze draaide zich om en liep weer naar huis.
Zo volgden vele dagen en vele jaren. Verschillende kikkers nodigden haar verschillende keren uit om mee te gaan zwemmen, maar Saartje durfde niet. Wat als … ? Af en toe zag ze de reiger immers nog aan de waterkant? Die grote schim?
Dag na dag na dag. Geen reiger. Saartje voelde zich wat meer ontspannen. Maar springen durfde ze nog steeds niet. Ze voelde nog steeds de angst in haar lichaam.
Een andere kikker kwam naar haar toe. ‘Ik zie geen reiger hoor! Wil je niet gaan zwemmen?’, vroeg Pietertje aan Saartje. Saartje raapte al haar moed bij elkaar en vertelde waarom ze het zo spannend vond om te springen. Pietertje toonde begrip. Geen oordeel. En vertelde hoe hij had leren zwemmen. Een lang gesprek en diepe zuchten volgden.
En sprong Saartje uiteindelijk? Door het kroos naar de waterlelie? Dat is aan jou. Denk jij dat we uit onze patronen kunnen komen? De patronen die ons niet (meer) helpen, dat we die kunnen veranderen? Om uiteindelijk uit te komen bij onze droom? Onze passie? En heb jij ook een reiger in jouw leven (gehad)? Welke rol speelt hij nog in jouw leven?
Saartje denkt nog wel eens terug aan Keesje. Haar oma. Ze moest vast hele heftige dingen hebben meegemaakt, want veel zei haar oma nooit. Nog eens haalde ze een paar keer diep adem. En met iedere uitademing voelde ze meer beweging ….
Niet-helpende patronen & ademwerk
Als we opgroeien, dan kijken we in eerste instantie naar onze ouders en later ook naar andere opvoeders voor onder andere veiligheid en verbinding. Als onze behoeften niet worden vervuld zoeken we naar een manier om daar mee om te gaan. Op deze manier kunnen we zogenaamde copingsmechanismen ontwikkelen die op dat moment heel functioneel zijn, maar op een later moment in ons leven (als we volwassen zijn) niet meer helpend zijn. We willen dan kijken of we bepaalde patronen in ons gedrag kunnen veranderen. Maar hoe vroeger deze patronen zijn ontstaan in ons leven en hoe meer we op verschillende manieren bepaald gedrag hebben geleerd (bijvoorbeeld doordat we én een bepaald voorbeeld hadden, én ook op die manier zelf wilden reageren om een bepaalde situatie te kunnen ‘handelen’), des te lastiger het kan zijn om dat gedrag te veranderen. Ademtherapie, een vorm van lichaamsgerichte therapie, kan dan helpend zijn in het expliciet maken van onbewust niet-helpend gedrag om het vervolgens te transformeren naar helpende patronen. Daarbij biedt ademtherapie ook de ruimte om eventuele (korte of langdurige) heftige ervaringen te verwerken en te integreren. Ook de breedte van jouw stresstoleratieniveau kan worden vergroot, waardoor je meer en beter met stress kan omgaan in jouw leven. Dit zijn een aantal – maar niet alle – redenen om voor ademtherapie te kiezen.
Onder de naam Choose Your Way verzorg ik onder meer ademwerk en bied ik begeleiding aan mensen die meer energie, ruimte en helderheid willen ervaren. Wil jij af van jouw spanningen? Wil je verandering brengen in jouw (chronische) klachten? Wil jij jouw angsten transformeren? Door ademwerk werk je lichaamsgericht en diepgaand aan jouw uitdagingen. Nieuwsgierig geworden? In een gratis kennismakingsgesprek vertel ik je graag meer over ademwerk. Daarbij zullen we ook ingaan op jouw doelen en bespreek ik met je hoe mijn begeleiding er voor jou uit kan zien.
Tot binnenkort?
Liefs,
Jozien
#intergenerationeeltrauma #veerkracht #gezondheid #ademwerk